Baba Şiiri - Gürsel Cengiz

Tam olarak hayatın anlamını çözdüğünde, ömrünün çoğunu tüketmişti, en büyük lüksü çocukları evi ekmeğiydi, Bir güzel silahı vardı, birde sevdiği bir türküsü.

Bir çift turna gördüm durur dallarda
Seversen Mevla yı kalma yollarda.

Otuz sekiz yıl jandarma olarak şereflice görev yaptı, şereflice öldü, geride hepsi devletin belli kademelerinde görev yapan beş evlat bıraktı. Babamın şahsında ebediyete göçmüş tüm babaları da rahmetle anıyorum…

----------------------------------------

Dün gibi
Şimdilerde de gözü yaşlı sevgiye açlığımız
Sendin babam her bayramda
Beyaz mendilimizle harçlığımız

Başımızca korkusuzca esen yeldin
Sırtımızı güvenle sıvazlayan eldin

Ceketimin cebinde kıskanarak sakladığım
Kemik saplı çakıydın
Hepimizin yüz akıydın be babam
Yüz akıydın

Direktin
Arkamızdaki duvardın
Zorlukları bir çırpıda aşan doru atıydın
Yağmurda doluda başımızda
Çatıydın babam

Ben baba olmadan
Sende toprak olmadan önce çözseydim
Keşke
Hayat mektebindeki yerini
Unuttum sanma o çıra gibi yanan
Gözlerinin ferini

Hayatın zor düğümleri gibi
Anamın çözdüğü asker postallarını hatırlıyorum
Birde kar beyazı saçlarını
Gülerken güneşin doğduğu yüzünü de
Unutmadık

İlk senden duymuştuk
Soğukta köşe başlarında dilenirken ölen
Açlarımızı
İnan baba
Muska gibi boynumuzda asılı
O anlamlı sözlerin hala ısıtıyor avuçlarımızı

Acımasız hayat bizi de aldı sarmalına
Dün ağzımızı ıslatan
Baba denen o kutsal kelimeyi
Bilinmez ki şimdilerde nereye attık

Ne bakır sinimizi nede kalaylı tasımızı
Hatırladıkça gözlerimi ıslatan bu anıların
Üzerine sessizce yattık

İstemeden şimdi seni
Tarihin tozlu raflarına bıraktık

Bıraktık babam…