Baba Şiiri - Halil Kıvrık

Hergün;
astık özlemin ıslaklığı sinmiş örtündüğümüz giyitleri
yenisini koyunca yerine;
dalıp uykuya dalgınlığımızla telafi ettiğimiz bugünü
.
Koştukça peşinden hızla
görmek istemedik sona yaklaştırdığında bizi.
an'da peşin koyamazdık
vadeli alışverişti bu
peşinden koşturdu
ay ortasında buluşmuşuk hasbel kader.

ben;
benlikten senin emanetinle ağır aksak emekliyorum henüz
Haksız mıyız baba?
Bu sevinci sen bırakmadın mı bize dupDURU sevginle.

Şimdi ağlasak
ırmak olur
bir ucu sende
diğer ucu
uçsuz bucaksız kim/sessizlikte

dicle bile duymaz beni
böyleymiş yaşamak

Sen üzülme baba
biraz bende
biraz da torununda yaşıyorsun taptaze..