Baba Şiiri - Hazret Seyda

Baba, ben seni hiç bilmeden,
Bir bahar gününde alıp götürdüler.
Beyazlar içinde tahta bir kutuya bırakırken,
Feryatlar kopuverdi kutucuk evimizde.
Gözlerim ardından anlamsızlaştı
Ellerim uzanırken sana yalnızlaştı,
Patiğimle adımlarım nafileleşti
Şimdi nerdesin baba.
Ne zaman geleceksin eve Baba!

Anneme sordum seni götürdükleri yeri,
Sarılıp gözyaşları yanaklarıma düşerken,
Allahtan geldi Allaha gitti oğlum dedi.
Ben bilmedim niceden sonra anladım
Hafızamda topraklara verilişin çıkmıyor baba!

Baba..!
Hala resmin baş ucumda,
Ve odamın her tarafına asılı
Geceleri gelirsen şayet yanaklarım hala kuru,
Uyanırken her sabah
Ellerim yanaklarımda ıslaklığını arıyor
Yorganım ayaklarımın dibinde
En sıcak gecelerde bile üşüyorum sensiz
Gecenin bir vaktinde sıcaklığını arıyorum.
Biliyor musun baba?
Bana aldığın son patiğim hala duruyor,
Karyolama astım senin için.

Baba..!
Hala gözlerim komşunun kapısında
Hala gözlüyorum komşu çocuğun babasında,
Ben şekersiz kaldım
Ben oyuncaksız kaldım
Ben kimsesiz kaldım baba!

Baba..!
Her cuma günü sana geliyorum
His ettiğini biliyorum toprağından
Hayatın her safhasında muhtacım sana
Gün geçtikçe seni daha çok özlüyorum,