Babo Şiiri - İbrahim Halil Demir

Babo!
Onun bunun kahrını çekmekten yoruldum!
Gönül dağlarının en ulusuna çıkıp
En içli naraları atmak istiyorum!
Yüreğimin hararetini dindirmek için,
Zemherilerde dışarıda kalmak istiyorum!
Babo!
Dostlarım bile anlamak istemiyor beni!
Oysa eskiden hiç te böyle değildi!
Dost ile düşman olanlar belliydi.
Şimdi ya ben ayırd edemiyorum
Ya da onlar rollerini fevkaalede yapıyorlar!
Babo!
İnsanın göründüğü gibi olması gerekmez mi?
Aslanın yatağına tilki, tilkinin yatağına aslan oturur mu?
Erkeklik bu mudur?
İnsanlık böyle midir?
Fani dünyaya bu kadar değer verilir mi?
Bu insanların hiç mi akılları yok!
Akıllarını ekmek peynirle mi yemişler!
Babo!
Daracık kabri niye düşünmüyorlar?
Hiçbir suçu günahı olmayan insanlar,
Hor ve hakir görülür mü?
Namuslu şerefli olmak niye bu kadar zor?
Helal rızıkla karın doyurmak yanlış mı?
Alın teriyle geçinmek niye takdir edilmiyor?
Babo!
Bizi sen böyle yetiştirmedin mi?
Şimdi takdir edilmemiz gerekirken,
Aptal konumuna düşüyoruz!
Sıkıntılarımız had safhada,
Çıkmaz sokaklar sadace bizim için mi?
Bu nasıl bir düzendir?
Babo!
Yoksa kıyametin alametleri çok mu yakın?
Niye bu kadar karalar ak, aklar kara olmuş?
Gönüller katılaşmış!
Muhabbet yerine husumet kök salmış!
Gönül tarlaları ne zaman yeşerecek?
Bu kadar da nadasa bırakılmaz ki!
Babo!
Çok diyeceklerim çok da çekincelerim var!
Bildiğim doğruları yaşayamıyorum!
Daha doğrusu yaşamamı engelliyorlar!
Hor ve hakir görüyorlar!
Kendi hallerine ağlamaları gerekenler,
Arsızca ve de hayasızca gülüyorlar!
Babo!
İnsanlar sadece ve sadece Allah rızası için,
Eskisi gibi birbirlerine gidip gelecek mi?
Birbirlerine helalinden birer tabak yemek verecekler mi?
Küçükler büyüklerine saygılı,
Büyükler ise küçüklerine sevgiyle şefkat ve merhametle
Muamele edecekler mi?
Çocukluk ve gençlik dönemimizde yaşanan güzellikler
Bir daha dolu dolu yaşanmayacak mı?
Sadece kitaplardan mı okunacak bu artılarımız?
Babo!
Sormak istediğim daha çok sorularım var!
Daha doğrusu özlemini çektiğim cevapları,
Veremeyeceğini tasavvur ettiğim için
Başka sormayacağım!
Çünkü üzülmeni hiç mi hiç istemiyorum!
Çünkü senin de çok duygusal olduğunu biliyorum.
Hatta bir gün gayri ihtiyari ağladığına şahit olmuştum.
Ve kendi kendime "erkekler de ağlar mı" diyecek iken
“Ağlar oğlum ağlar”
“Erkeklerin ağlaması daha bir manidardır” demiştin
Kafama bir kazan kaynar su dökülmüştü sanki!
Şimdi bende beş çocuklu bir babayım.
Senden daha beter ağlıyorum!
Ama ne hikmetse ağlarken, ben kuş misali hafifliyor,
Ve o kadar da mutlu oluyorum!
Zira gözyaşının tuzlu olduğunu ben de çok iyi bilenlerdenim!
Babo!
Bu üçgünlük fani dünyada yaşamaktan sıkılıyorum artık
Her şey bana yavan!
Yavan olduğu kadar da sıkıcı geliyor!
Zira insanlar yapaylığı şiar edinmişler!
Zaten belimi büken beni her şeye küstüren de bu değil mi?
Vefasızlık bana göre değil!
Babo!
Vefanın yaşandığı bir yer göster bana!
Şatafatlı katlar istemiyorum!
Ben vefalılığın hakkını verenlerle yaşamak istiyorum!
Başka hiçbir şey beni mutlu etmiyor!
05/Mayıs/2009