Baba Şiiri - Pınar Ulupınar

Koskoca 19 yıl...
Sanma ki sensiz geçti.
Her günümde her gecemde, her mutluluğumda her acımda yanımda değildin ama hep aklımdaydın.
İnsanlar sevgisiz, ben sensiz hiç yaşamadım Baba.
Gidişin dün gibi aklımda.
Seninle yaşadığım sayılı günleri nasıl unutabilirim ki Baba?
Gittin, koskoca bir ömür girdi aramıza...
Ben, sen gittikten sonra hiç çocuk olamadım Baba.
Sensizliğin kokusunu çektim içime geceleri ısınabilmek adına...
Biliyorum nefesinle uyuttun beni ıslak yastığım ve buz gibi odamda...
İlk 5 yıl gerçekten çok koydu Baba.
Hani okulun ilk günleri çok gerekli gibi öğretmenler sorar ya 'Babanız ne iş yapar? '
İşte ben o sorulara hep ağlayarak cevap veremedim Baba.
Arkadaşlarım babalarını anlatırlarken ben hep uzaktan baktım onlara.
Keşke beni sevmeseydi ama yanımda olsaydı dedim yıllarca.
İlk kadehimi seninle kaldırsaydım bütün acılara...
İlk sevgilimi önce sana anlatsaydım doya doya...
Kızsaydın, bağırsaydın sende bana...
Sesinin yükselişini hiç duymadım ama
Gülen yüzün adım gibi aklımda...
Biliyorum düşüncelerimle seni çok rahatsız ediyorum orada.
Ama sende şunu bil seni düşünmediğim gün ben ölmüşümdür Baba.