(Baba) (2) Şiiri - Ayhan Okumuş

Hangi dalı tutsam kırıldı koptu
Tutacak bir dalım kalmadı baba
Düştümde yanımda kimseler yoktu
Candan bir sevenim olmadı baba

Karalar bağladım deli gönlüme
Dönüpte bakmadım asla dünüme
Aşılmaz engel ler çıktı önüme
Elimden bir tutan olmadı baba

Yerlerde süründüm ama yılmadım
Kimseyi suçlayıp hesap sormadım
Kahpece sırtından hançer vurmadım
Yinede anlayan olmadı baba

Engel ler dizilmiş bir bir önüme
Dertler tuzak kurmuş her bir yönüme
Beden hasret kalmış sanki ölüme
Azrail bu canı almadı baba

Sarardı yaprağım soldu bak gülüm
Her anım işkence her anım zulüm
Bıkmışım canımdan gelmiyor ölüm
Kefenler bedeni sarmadı baba

Dikenli yollarda yürüdüm durdum
Canım acıdıkça sineme vurdum
Ben kendime dertten bir yuva kurdum
Göz yaşım bir silen olmadı baba

Kaderim yükünü vurmuş sırtıma
Ne çıkar bilemem kara bahtıma
Kim oturduysa bu gönül tahtıma
Adam gibi orda kalmadı baba

Can evim yıkılmış harabe viran
Kör talih yüzüme gülmedi bir an
Olmadı bedeni şefkatle saran
Yarından umudum kalmadı baba