Baba 2 Şiiri - Hasan Turgut

Neden sen’le birlikte,bir anımız yok baba .
Neden saçlarımı da okşayıp koklamadın.
"Erkek adam hastamı,olurmuş lan" diyerek.
Ateşler içindeyken,neden hiç yoklamadın.

Küçük yaşta verdin ya, çırak oldum çalıştım.
Neydi benim dert tasam ,her kedere alıştım.
Genç yaşımda belaya, şerlere de bulaştım.
Neden bağrına basıp, bir kere saklamadın.

Ne gördümse hayatta ben yaşadım ben gördüm.
Belki hayata karşı hem sağırdım .hem kördüm.
Çile yumaklarını ben dağıttım ben ördüm.
Dost düşman ezdi geçti,bir türlü şaklamadın

Üzerimde bulutlar,sağnak oldu ıslandım.
Kimim kimsem yoktu da, hep gölgeme yaslandım.
Çelik idim sayende demir oldum paslandım.
Bir gün olsun şefkatte,bulunup paklamadın

Gurur bile duymadın yaptığım her bir işte.
Ne hayaldesin artık,ne gerçek, ne de düşte.
Sen hep haklıydın ama,mangal yanmazdı şişte.
Ne yaptıysam hor gördün bir günde "Hak"lamadın