Baba Şiiri - Kaan Kılıç

flavtası çalınırdır pan çehreli keçilerle kahve önleri
çuhası çok kırmızı, daracıksa masası, hayal(ettin) dumandan
salarken keçileri dükkan camlarına sarhoş edilsin.
diyedir maça kızı atmaların, çifte gitmen okeye sesleriyle taş.
bir briçli cumaları odur gezindiren yüzde devriyelerle
odur yankısı gizlediğin sesleri eden gürültüsünden
nasıl ağırlayacaksın şamdanda yandıkça ufalan bir ölümü babam sen?

çekmen vardı briçlerden kupa kızı, karo as ve maça
papaz olurdun da akşamları meyhanesi hüseyinin
pusluca rakılarla kapanmış denizlere savruluptur kıyıda
şapkanı çıkarttın bak kabından uçmayla maharetli kolonya
gibi adamdın gölgeye kaçkın güneşliğiyle benim babam

rüzgara binerdir otostop çeken dervişler olan
kendi atlarına nal, kuyu yüzlü, gül kurusu güzelliğiyle
bindin geldin, unutulmuş voltalı rüzgarsa dar ayaklı
üç beden küçülttürüp bembeyaz saçlarını şapkasına
taşıya taşıyarak-
-tan ne zaman terfi edeceksin kasırgaya rüzgara binen babam.

elleri cumhuriyetli karanfil sıkıştırılmış göğsüne
ektin mi bembeyaz saçlarını toprak göçebelere hiç
ki hüzün ağacı iki yanında boy vererekten yürümek
kazır seni kubbe görmemiş tortusundan göklerin
katranlı tebessümün yanağımda çömlek bir buse-
dirsırtında puhusunun darbı meseller devşiren tarih-
sizlerordusudağılsındırinenatlarındansüvarilerinbabam

piyangodan çıkmaz salılar ve öncesinde acılar mayalanmayan
bir yarına gövdeni düşe yazıp yazgını ertelettin dünlere niye
kaldırımdan topladık gölge veren ağaçlardın karanlık
taşlıkta yabancı dilde yağıyorken yağmurlar babam

pervazına pencerenin tüneyen güvercinlerle yağardın
sokağı yüreklere bir çıkmaz cocuklara girdap getiren
remiller açılsın için falıdır kum çölünden gelen yüzü
seyirtmekte koridora fısıldarsın bize kapkara salılar
sana yakışıklı Azrail çıkartan remillerdir babam

(nan) körüydün görmediğin gözün dağlanan azabıyla
evladı yerkürenin reddi miras sesiydin üç oda bir salonken
dünya sana dar geldi gittin çıktın akrebe zerk zehirlerin
ruh damlayaraktan insan olunsun mu hiç babam?