Baba Şiiri - Murat Hacıoğlu

Tam on beş gün oluyor, hastaneye geleli
Bir şeyim yok demiştin, bizi üzmemek için
Hep dimdik ayaktaydın, beni bildim bileli
Şimdi ses vermiyorsun, konuşmuyorsun niçin?

Nezle bile olmazdın, olsan da biz bilmezdik
Hep “İyiyim ben” derdin, “Allah’a şükür” derdin
Hep içine akıttın, gözyaşını silmezdik
Bize anlatmadın ya, dağlar kadarmış derdin

Hiç ağlamadın babam, hep gülümsedin bize
Yüreğinde derdinle bir başına savaştın
Şerefli yaşamayı bıraktın elimize
Ne mutlu sana baba, bilsen ne dağlar aştın

Erdem öğrendik senden, dürüstlük senin adın
Bizi büyüttün ve sonra hep gururla yaşadın
Haram lokma yemedin, gerekirse aç kaldın
Sevgimiz sana yetti, bu onurla yaşadın

Şimdi seni bekliyor, ve seni özlüyoruz
Haydi doğrul kalk ordan, bize yine gülümse
Bak bahçede hepimiz yolunu gözlüyoruz
Hastalıktan kurtulup, kaderine gülümse

İçim kan ağlasa da, ağlamam, korkma baba
Biliyorum sen yine bizimle olacaksın
Bak sormuyorum bile, aklımda yok “acaba”
Eminim o yataktan, sen kendin kalkacaksın

01:15
25 Nisan 2008
Denizli