Baba Şiiri - Şeyhettin Yalçınkaya

Küçük evimizin penceresinden,
Her akşam yolunu gözledim baba.
Usandım hayatın cenderesinden
Bilsen seni nasıl özledim baba.

Hayal kalemiyle daldım maziye,
Bir çok sayfasına koydum haşiye.
Belki bir gün geri dönersin diye
Bütün yokuşları düzledim baba.

Geceler uzadı, imdadıma gel!
Çağrıma cevap ver, feryadıma gel!
Zincire vuruldum, azadıma gel!
Gel, diye günlerce sızladım baba.

Kader, yüze çıkarsa da yaşımı,
Olmaz her davanın zaman aşımı.
Hasretinle akan bu göz yaşımı,
Yıllardır herkesten gizledim baba.

Dünyayı görmeme sendin vesile,
Sendin sandalımı çeken sahile.
Pek çok hata yapsam, şaşırsam bile
İnan ki, hep seni izledim baba.