Baba Şiiri - Mustafa Sürmeli

Ölümünün ardından
Bu ilk şiirim baba.
Mezarına yazıyorum
Ulaştırmak için sana.
Çünkü yoksun evinin
Senli odalarında...
Ne kokun, ne rengin...
Ne sesin kulaklarda!
Kocaman bir boşluk var
Sabah sofralarında
Sen yoksun ya baba,
Yokluğun aramızda!

Kimse bakamıyor bahçedeki
Meyvelere senin gibi...
Kimse binemiyor arabana,
Yakışmıyor senin gibi...
Ve kimse azarlamıyor
Babacan bir uslüpla.
Gözümdeki muttasıl
Yaşları sakın sorma...
Sen yoksun ya baba,
Yokluğun aramızda.

Bir dağ görsem anarım;
Gücünü, heybetini...
Bir kuş görsem; Kanadın
Üstüme gerişini.
Bekliyorum bu sefer
Boşuna gelişini...
Sen gittin benim de
Bitirdiler işimi!
Biraz da tuz var artık
Ağrıyan yaramızda...
Sen yoksun ya baba,
Yokluğun aramızda...

Kimin eli dolaşacak
Şefkatle yanağımda?
Kim yetişebilecek
En zor zamanlarımda?
Tek tesellim artık
Kanın, damarlarımda.
Sen asil gittin ama
Enkaz koydun ardında...
Hani sen yoksun ya
Yokluğun aramızda!