Baba Şiiri - İbrahim Özdemir 2

B A B A

Yüzünü hayal ederek,
Hayalinle büyüyerek,
Umudumu kaybetmeyerek,
Bir gün gelirsin diye baba

Bir anda çıkıp gelsen,
Sevinçten deli gibi aglatsan,
artık gitmeyecek sandırsan,
Hep yanımda olacagını sandırsam

Yine sessizce gittin ıraklara,
Ben sana hiç doyamadan,
Nasıl kıydın ben senden cana,
Hadi gelipte anlatsana

Öpüp koklayamadan kara toprak oldun,
Seni gidişine ağlayamadım bir olsun,
Nedendir biliyormusun?
Çünkü seni daha tanıyamamıştım

Hayatı doya doya yaşadık,
Güle oynaya paylaştık,
Kimi zaman hüzünlendik agladık,
anladım artık yoruldum hayattan

Hep seni ilk farkettiğin gibi gördüm,
Yaralar almışsın hayattan acılar mı sürüldün
Dünyam yıkıldı ögrendim zor kabullendim
İsyanım dorukta baba anlıyormusun

Elimden koparırcasına seni benden aldı hayat,
Sensiz bu hayata alışmaya çalışmaktır tat
Emir yaradan dan suçlulusuz gerek salavat
Ama bu çok zor baba anlıyormusun

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR