Baba Şiiri - Dr Hayati Gönültaş

Altmışında idin nerdeyse ben doğunca
Belki ilgilenemedin benle yoğunca
Hep geçimde idin kendi derdince
Şimdi seni daha iyi anlıyorum baba

Evet ben babayım bildim bunu
Gelir elbet yaşamın sonu
Gözükünce kara toprağın yolu
Şimdi seni daha çok seviyorum baba

Yalanın olmazdı hiçbir zaman
Ne tarttın ne ölçtünse hep tastamam
Aklıma gelince hiç dayanamam
Şimdi senin hasretinle yanarım baba

Sofrandan eksik olmazdı geçen yolcular
Ne istedi ise aldı bütün komşular
Senden sonra bağın,bahçen soldular
Şimdi özleminle üzülüyorum baba

Göçüp gittin üzdün bütün alemi
Üzerimde topladın en karamsar halleri
Çökerttindi üzerime dağları
Şimdi seni çok arıyorum baba

Hep namazındı 90 ‘da dipdiri yapan seni
Umarım affetmişsindir hatamda beni
Bir asırdan gelen geçen tecrübeni
Şimdi çok iyi biliyor anıyorum baba

Yakışırdı ne giysen selvi boyuna
Dualar alırdın herkesten soyuna
Beni bu ellerde yalnız koyduğuna
Şimdi ağlıyorum ama dönmüyorsun baba

Sarılınca üstüne bembeyaz kefen
Vahlar çekti gelen gelmeyen
Göz yaşları bıraktın bize dinmeyen
Şimdi bakıyorum ama sen yoksun baba…