Baba... Şiiri - Orçun Serhat Güngör

İçimdeki yunuslar ölüyor
baba,
kendilerine
kıyıyolar
kıyıya vurarak.
Güllerim kuruyalı da
çok oldu baba,
gülümsemelerimi de götürdüler
dikenlerine takarak.

Baba,ben ölmek istiyorum.
İntihar etmeme izin verme,
elime o bulaşır çünkü.
Ötenazi yapsın annem bana,
en sevdiğim yemeğe
karıştırsın bir zehir,
haberimde olmasın bundan.
Çünkü ağlayarak ölmek istiyorum baba,
her gözyaşı siler belki onun hatıralarını,
gülerek ölmeyide isterdim ama
zaten içimde bir bayram havası olcak
kançanağına dönmüş gözlerime bakarsan
anlarsın.
Öldükten sonrada bolca vaktim olcak
gülmeye
biliyorum.

Yunuslarım tükendi baba,
intihar etmek bu kadar kolaymı ki.
Ben yaşayarak intiharı seçtim baba,
her aşk bir dar ağacı
ve
her sevgili ise bir mavzer baba.

Baba sen demezmiydin
aşıksan söyleme bana
ben anlarım.
Aşığım baba,
hemde ölümüne.
Belli olmadımı baba,
hiç anlamadınmı
aşık olduğumu.
O zaman yaşamama izin ver
baba,
belli edene kadar çabalarım
belli oluncada ses etme
arkamdan bıçakla beni.
Önümde gözyaşı olcak baba
yarama tuz basmayı sevmem.