Baba Şiiri - Rabia Barış

BABA

Bir gün daha bitti, gün akşam oldu,
Yolunu bekledim, gelmedin baba.
İçime tarifsiz bir hüzün doldu,
Sensiz ne haldeyim bilmedin baba.

Mesai son buldu, saat beş buçuk,
Güneş benim gibi solgun ve uçuk,
Baba diye ağlar şurda bir çocuk,
Babalar ölür mü, ölmedin baba.

Evimiz neşesiz sen yoksun diye,
Komşu erzak verdi, açız sevgiye,
Bir muhabbet kurduk laf olsun diye,
Bugün aramızda olmadın baba.

Annem bahçemizde odun kırıyor,
Ninem gözyaşıyla seni soruyor,
Bizi, yetim diye Allah koruyor,
Neden yanımızda kalmadın baba?

Evimiz hüzünlü, avluda sam var,
Gündüzler bir garip, gecede gam var,
Üstümüzde kırık dökük bir dam var,
Kapıyı açıp da dalmadın baba.

Bugün soframızda sevdiğin yemek,
Şükür hanemizde verdiğin emek,
Kader dedikleri bu imiş demek,
Bir lokma al desek almadın baba.

Ne zaman bitecek annemde bu dem?
Her gün gözünde yaş, kirpiğinde nem,
Yakında yolcuya benziyor ninem,
Oralardan selam salmadın baba,

Dün sabah, maziyi dedeme sordum,
Geçmişi dinledim irkildim durdum,
Halime şükrettim saati kurdum,
Yüküm ağır geldi, bölmedin baba.

Unuttuk günleri, unuttuk ayı,
Halka ekledikçe çoğaldı sayı,
Halimizi sormaz amca ve dayı,
Sen de sağlığında gülmedin baba.

O engin sevgini sevgime ördüm,
Gözümün yaşını içine dürdüm,
Sararmış resmini duvarda gördüm,
Beni böyle mutlu kılmadın baba?

Bugün kardeşimle okula gittik,
Hocam seni sordu tükendik, bittik,
Kendi içimizde kaybolup yittik,
Nemli gözümüzü silmedin baba.

Kabrini sulamış rahmetin suyu,
Gönlümüz seninle, sen rahat uyu,
Hayat önümüzde bir derin kuyu,
Sen ki, sağlığında yılmadın baba.

Biz seni aradık yeşil yaprakta,
Gayrı yatıyorsun kara toprakta,
Diyorlar ki, baban çok çok uzakta,
Gelip de bizleri bulmadın baba.

Rabia BARIŞ