Baba Şiiri - Murat Demir

Aileler dağıldık.megapollerde
Bir bir telef olduk, yaban ellerde
Kazanlar, tencere, oldu evlerde
Bizi yoksulluğa, saldılar baba

Uzakta tutarak, olanaklardan
Mahrum bırakarak, çoğu haklardan
Ata yadigari, o topraklardan
Teker, teker bizi, sürdüler baba

Şimdi kapımızın, kilidi paslı
Her şey fotokopi, bozulmuş aslı
Senden bize kalan, azim ve hırsı
İçimizden söküp, aldılar baba

Tarla yok, çayır yok, her taraf beton
Sokakları dolmuş, teneke, karton
Hakaret lafına, yetiyor pardon
Bizide pardoncu, yaptılar baba

Gelecek nesiller, gelmeden borçlu
Bir ay değil, her ay, herkes oruçlu
Ahlaklı sanılan, adamın puştu
Hırsızla; meydanı, kaptılar baba

Murat der, bir işi, beceremedik
Ne kaldı’ki, garip başa gelmedik
Hala yine yaşıyoruz, ölmedik
Öldürmekten beter, ettiler baba