Geçen hersene İçimdeki yangın körükleniyor kendiliginden,
Baba kelimesini duyunca bir hoş oluyor insanın içi
Yürekteki acının kabugunu kaldırıyorlar sanki
Kapanmamaya çabalayan yürek yarasını bir yanardag gibi yeniden harekete geçiriyorlar
ve acılarımız yeniden bitmemiş gibi yeniden başlıyor.
Baba Ben seni unuturmayan O yaramı seviyorum,
Ve canımı acıtsada her kabugu kalktıgında
Daha bir mutlu oluyorum seninle babacım
Kayıt Tarihi : 13.1.2007 20:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Uğur Tatar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/13/baba-108.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)