Baba Şiiri - Akın Yavuz

Benim derdim tevekkül abidesi bir çocuk

Hikayesi anlatmak yalnız biraz da buruk

Daha anne demeden gelmiş babam şehre

Çaresiz sokmuş bizi derme çatma bir eve

Yarım dizine çocuk ne yapsın ki valide

Acımışlar komşular bakıp bakıp haline

Kırık dökük bir hane iki küçük odası

Altı çocuk altında hasır yama ortası

Elde desen tencere çatal kaşık bardak yok

Olsa içine koycak nevale yok azık yok

Davran bey demiş hanım çocuklar açtır olmaz

Çaılışma zamanıdır gayri evde durulmaz

Cebinde birkaç lira çaresiz düşmüş yola

Yemek yese bitecek çay içse eve yaya

Gelecek melanet yol yakın değil ki heyhat

Yollar patikalardan köy yollarından berbat

Başı dik gönlü hisli gönlü bin bir hezeyan

Kolay mı altı çocuk bir de hanım sen dayan

Sabır demiş sıkıntı görmedin mi MUZAFFER

Sen aile içinde tek erkeksin tek nefer

Çileler öbek öbek binmiş onun sırtına

El mecbur dayanacak deleceğin hatrına

Çalışmış gecelerce bir mala bir kürekle

Ağyara baş kaldırmış mangal gibi yürekle

Tek derdim demiş bizim oğlanları okutmak

Şu kızlara hayırlı namuslu koca bulmak

Eee kız milleti okumazmış o zaman

İlkokul bitince evde ipliğe tığa dayan

İffet abidesi kızlar büyüyüp serpilirken

Büyük oğlan peygamber ocağına giderken

İlk ayrılık olmuş bu aileden evlattan

Gözyaşları süzülmüş iplik iplik yanaktan

Anasının dizinde ebedi mi kalacak

Osman’ın hali neyse onlarda o olacak

Muzaffer hey Muzaffer direği ailenin

Her vakit dimdik durmuş sonlarında senenin

Hüzünle hemdem olmak yoğrulmaktır kaderin

Mazin böyle son oldu böyledir akıbetin