Baba(1) Şiiri - Samet Karakoç 4

Sensiz geçliğim, hayallerim yanıyor
Yorgunum baba sana yorgunum
Gönlüm seviyor gözlerim seni arıyor
Seviyorum baba seni seviyorum

Gittin geri dönmedin yanıma
Aramadın, sormadın beni dosta
Her özlediğimde bakarım hatırana
Özlüyorum baba seni özlüyorum

Vakti geldi sevda yelinin
Vakti geldi ağıt selinin
Vakti geldi sazın dertli telinin
Çalıyorum baba seni çalıyorum

Çocuktum babasız kaldım
Anam ile yalnız oldum
Sen gittiğin gün ben öldüm
Cansızım baba ben cansızım

Şimdi eller baba peşinde koşar
Ne bilirler ki kimler babasız yaşar
Ne zaman ay batar, güneş doğar
Güne dargınım bana güne küskünüm

Soldum gayrı açamam ben
Ağladım gayrı gülemem ben
Böyle kadere küsemem ben
Karadır kaderim baba karadır bahtım

Meyhaneci doldur ben babasızım
Bacı, gardaş ben anasızım
Affet beni Allahım kaderedir isyanım
Acı çekiyorum baba ben acı çekiyorum

Kimse anlamadı senin anladığın gibi
Kimse sevmedi senin sevdiğin gibi
Kimse bilmedi senin bildiğin gibi
Feryat ediyorum baba ben isyan ediyorum

Suskun şairim babamı özlerim
Pencere kenarında yollarını gözlerim
Ben babamın aşkını gönlümde gizlerim
Yanıyorum baba ateşlerde yanıyorum

Samet KARAKOÇ