Baba! -1 Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Ahrete intikal eden,
Tüm babalarımızı rahmetle anıyoruz! ”

Ayrılıp gittiğin, o günden beri
İçimde özlemin, yakıyor baba!
Dinmedi gözümün, boşalan seli
Kalbime acıyla, akıyor baba!

Hayalin gözümde, uzakta cismin
İçimi yakıyor, geçince ismin
Şimdi duvardaki, asılı resmin
Bizlere sessizce, bakıyor baba!

Nasılda yıkmıştı, ansız gidişin
Bizleri perişan, böyle edişin
Aklıma gelince, oğlum değişin
Şimşekler beynimde, çakıyor baba!

Her yerde hatıran, dolu her yerde
Baktıkça yüreğim, tutulur derde
Sensizlik gözüme, çekiyor perde
Canımı ruhumu, sıkıyor baba!

Arkamda desteğim, kocaman dağdın
Ömrüme sevgiyle, örülen ağdın
Kalbinden kalbime, köprüydün bağdın
Yokluğun gönlümü, yıkıyor baba!

Özledim yüzünü, göresim gelir
Canımı ortadan, bölesim gelir
Ardından peşinden, ölesim gelir
Ruhum bu bedenden, bıkıyor baba!

Eğilip dururken, kabrin başına
Gözyaşımı sürdüm, mermer taşına
Bakmadım o soğuk, yağmur kışına
Hayalin karşıma, çıkıyor baba!
Yokluğun canımı, yakıyor baba!

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA