Bab-ı mest Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Öyküleri duydun mu, o yitik öyküleri.
Üşümüş, soğumuş sevdaları.
Acıtmadan canını, kazalım aşk ile o toprak denilen yorganı.
Belki de bükülür zaman, hilale döner dolunay.
Bu kadar zalimin olduğu yerde.
Hiç o yaşlılar ve duaları olmasaydı, dönermiydi kainat.
O yakarışlarki, semayı karış, karış, arşınlar.
Bana, bir kazma, bir kürek,
Bir de şartım var,
Yanımda sır tutan üç beş can.
Haydi tez olun, uyanıyor sabah.
Görmesinler bizi ya deli derler, yada defineci.
Işıldayan, parlayan para pul değil derdimiz.
Küçük makberlerde yatan, dev yürekli aşklar menzilmiz.
Murad, adsız, ıssız sanma şu meydanları.
Adımını yavaş at ve sus.
Rahatsız etme, aşk'tan bab-ı mest içinde uyuyanları.....