B00010Şiirlerimde Şiiri - Bahattin Tonbul

Öyle zor ki insanın sevdiğinden sonsuza dek ayrılması
Sanki bedeninden bin parça kopar misali
Yanar yüreği durmadan
Bilemezsin söndürmeyi
Alırsın kalemi eline
Yazar çizer durursun
Hiç itiraz etmez diline
Sözlerinle o sevdanı içinde kurutursun

Seviyorum biliyorum bunu
Allah’ım cennetinde saklasın onu
Doymadım diyorum hep
Birlikte yaşattığımız anıları
Rüyalarımda tazeliyorum
Yalnızlığımda saklıyorum
Üzülüyorum bazen de ağlıyorum
Satırlar bile yetmiyor bütün bunları anlatmaya
Karalamaya
Kaynatsın sevdası bütün bedenlerimizi
Çizsin gecelerimizi elleriyle
Rabbim

Gönlüm alev almış fışkırıyor volkan gibi
Yanık kokular beliriyor satırlarımda
Okuyan dinleyen ağlıyor
Çocuklarım dostlarım ve yavrularım
Hıçkırık hıçkırığa kalmış
Nefesleri bile yetmiyor
Dünyanın yangın söndürücüsü bile
Kafi gelmiyor
Evrenin gizli olan bu sırlarına

Bakın isterseniz ben onunla şair oldum
Onu yazarken yeniden doğdum
Sustum yandım günlerce,aylarca
Beklide yıllarca hala yanmaktayım
Onu yüreğimde taşımaktayım
Burcu burcu esiyor bak bedenimde
Beynimi okşuyor kokuları
Yaşattığı o gizli sırları
Zaman zaman işte bu satırlar
Hep onun anılarını hatırlatır sessizliğiyle

Koymayın farklı yerlere bu sevdamızı
Kadehinde içenlere
Afiyet olsun
Yere düşen bir damlası
Ciğerlere yara değil,derman olsun
Ben çektim sizler çekmeyin
Issız çöllerde susayan dudaklarım yapışmış
Çıkmıyor bak sesim
Ancak satırlara gücüm yetiyor
Tükenmez yare olan bu sonsuz hevesim
Kelimeler inler oldu
Okuyanlar şifa buldu mihraklarında
Parça bölük olsun sevmeyenler
Sevenlere rahmet olsun
Şiirlerimde
Bahattin Tonbul
25.12.2010