yırtılır bir kağıt misâli
......hayatın mazî ve istikbali,
bu ikinci bahar, bu kaçıncı kış,
hatıralardan çıt yok, rüyalar soluk,
sanki sessiz bir köşede depremi bekler
......ve hüznün gölgesinde boyun büker
............her seferinde solan nadide çiçekler.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
