Saatlerim Şiiri - Mustafa Köseoğlu

Saat 00.2,
Bu sensizliğin herhangi bir saati,
Yokluğun bir bıçak gibi girer göğsüme
Günün bu karanlık vakitlerinde
Patlar içime tıktığım barut,
Yanar yüzümde yapışkan bir keder
Ve kül olur bakışlarımdaki umut
Yaslanır bir hüzne,koy veririm ağlamayı
Titrek sesimde bir sevda sendeler
Utanırım seni sevmek suçundan
Kimselere söyleyemem seni sevdiğimi
Sen nereden bileceksin hala gizli
Yasak bir afiş gibi koynumda saklarım resmini…
Adımlarım artık hiçbir yere götüremez beni
Gözlerim ağır ağır solar bu odada
İsmini yazarım akşam sabah,terli çarşafıma
Hele bazı geceler
Tam uyuyacak olurum uyuyamam
Adın çöker nefesime
Sabaha dek seni sayıklar seni çekerim içime
Sessiz bir dumanla kaplanır mekanım
Ve aralıktır kapım,hep birilerini beklerim
Bir kez de sen gel yalnızlığımı götür,
Sana kinimi,,söz,,içime gömerim...