B|r|azen T|r|ek Şiiri - Emre Gürcan

istanbul'a bakışından görünüyor ankara
aklındaki çukura düştüm biliyorsun.
hiç gitmediğin yerlerde düşürüyorsun
cüzdanını,
hiç kullanmadığın sözcüklerde beni.
sonra
hiç gelmediğin yerlerde arıyorsun
çok hiç şeyini.
dalga geçmiyorum
belki
durmadan terk ediyoruzdur birbirimizi.

içinde bir çarpık kentleşme büyüyor
ve senden bana geç kalıyor her söz.
yüzün azaldıkça alarm veriyor bir baraj
alt yapısı eksik şiirler ürüyor
ne zaman zamana bıraksam senden kendimi.
dışında,
hep daha dışında kalıyorsun adımın.
ibreler senden bana düşüyor her aşk trampleninde.
yeni dökülmüş zifti oluyorsun
her yolunun geçtiğim çok hiç kaldırımın.

sonra
bulaşıyorsun var oldukça varamadığım cümlelere..

bazen tek,
umarsız bir yolculuk oluyorsun.
istanbul, boğazına kadar batıyor sende
yüzme bilmiyor sahip olduğumuz kültür.
cebinden ellerimi çıkarıyorsun
her ilk üşüdüğünde.
bakıcılar yetmiyor içindeki çocuğa
her seferinde yokluğumu imha ediyor uykun.

oysa
her şiir sadece
özlemine
raptiye.