Kara gecedesin, kara gündesin
Seni düşlerimde görüyom Bosna
Öyle bir zulümün pençesindesin
Ben burda kahrımdan eriyom Bosna.
Dargınım kendime, gönlümü kırdım
Gülmeni bekledim, bekledim durdum
Hani kucağımda saçın okşardım
Seni kollarımda arıyom Bosna.
Diri çıkıyorum bazan sabaha
Toprak bu, insan bu, biçilmez paha
Uyanınca yalvarıyom Allah'a
Sonra ne hayaller kuruyom Bosna....
Çiçekler bezenmiş kızıl kanlara
Hasretim şimdi o eski günlere
Ya Rabbi! Yardım et müslümanlara
Bu halini hayra, yoruyom Bosna.
İnsanımı diyar diyar sürdüler
Üç aylık bebeğe süngü vurdular
Barışı bekledik, zulüm verdiler
Seni tarihlerden soruyom bosna.
Hikmeti'nin bir ölüden farkı yok
Şu dilimde senden başka türkü yok
Gözümde bir zerre inan korku yok
Ben sende ölmeye varıyom Bosna.
20.07.1995 (Yaşanan zulüm nedeniyle)
Hikmet ElitaşKayıt Tarihi : 22.10.2005 10:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzeldi yüreğinize emeğinize sağlık
Saygılar kaleminize
Yeni yılın tüm insanlığa ve ülkemize barış, mutluluk getirmesi dileğiyle yeni yılınızı kutlu olsun nice nice yıllara
Karamanlı Aşık Çağlari
Saygı ve hürmetlerimle
Atilla Sekmen
TÜM YORUMLAR (3)