B o m b a..! ! Şiiri - Şeref Yıldırım

etler uçuyor, parçalanıyor,dağılıyor, dökülüyor
ayak.bacak,beyin.kafa,kol demeden….
iniltiler feryatlara, feryatlar can çekişmelere,
can çekişmeler,masum ölümlere dönüşüyor acımasızca
kanlar göllere,denizlere,denizler sellere,
ateşler alevlere,alevler lavlara koşuyor durmaksızın
canlar atomlarına,atomlar moleküllerine ayrıldıkça ayrılıyor
yığın yığın cesetler tanıdık tanımadık dost düşman
toprak ananın bağrında buluşuyor kokmama telaşında, huzurlu…
……………………………..

yanık et kokularının dayanılmazlığında,
sağ kalanlar ağlıyor,feryat figan haykırıyor gökyüzüne
isyanla,çaresizlikle,dehşet dolu gözlerle
yakınlarını arıyor analar,bacılar,dedeler hele de çocuklar…
yaralı yaşadığına,bacağı olan olmayana,gözü gören görmeyene/
acıyor şükrediyor yaratanına kendi varlığında sevinçli…
………………………………

Oysa;

BOMBA mutlu,vazife aşkında gururlu,/
gürlüyor,patlamalarda coşuyor
hiç bıkmadan emir verenlerine müjdeliyor başarısını..?

ancak;
bilseydi eğer;
insanlık ağlıyor barışın yok oluşuna,
barış ağlıyor savaşın doğuşuna,
atmazdı kendini binlerce masumun üzerine….

06.11.2004
Şeref Yıldırım