B’nin Uzaması Şiiri - Hakan Ergin

Şimdi ellerinde topladığın yıldızları
Sımsıkı
İki el kovuşması gibi
Şarkılara serpiştiriyorsun
Yolun doruğa çıkmaksa eğer
Kimin üste olduğu kimin umurunda
Diye serpiştirdiğin şarkının yüzüydü
Boynun
Boynun çıkmaz sokağımdı
Ve el ele iki sevgilinin yürümesindeki
Ateş bedenimi kaplamıştı
Yanaklarında kalışım
Sesinde toplanışım
Sesinde, çok uzaktaydın
Anlamsız bir iki cümle gibiydin
Yüzüm aşka beş kalmıştı
Uzansam dünyanın rahminini tutacaktım
İki elimle sakat bir atın üstünde
Silahımda belimdeydi
Ve bir şeyin eksik olduğunun eksikliğini hissediyordum
Kim üstteydi unuttum Yehova
Ki ama diye başladığın konuşmanın
Ortasında bıraktığında beni sevgilim
Diye tüttürdüğün şarkının nakarıtıydı
Yüzün
Ben orda bin kez vurulmuştum
Vurulmuştum sen erkek kahkahası atarken
Bu şarkınında adını unuttum
Elimde sana kavuştu
Bir cenin bir nefes
Bir de ölü bir kadın kollarımda
Atım yere yığıldı
Yüzüm aşkı beş geçti
Elindeki yıldızlar kanadı
Biri üste çıktı
Boynun bu şarkının mahlasıydı
Ve bu şarkı biteli asırlar oldu