B'İZler Şiiri - Hasan Ekrem

“Baki kalan bu kubbede,hoş bir sada” bırakarak gidilen bir hayatın içerisinde ne çok izler bırakmakta ve ne çok izlerin ruhumuzda attığı çentiklerine boyun eğmekteyiz.
Sadece çalmak işini yaparken bırakılan parmak izleri elden ele de geçer mi bilinmez ama elimizden yüreğimize kadar, yakamozlar içerisinde yanıp sönen denizin dalgaları gibi yürek çarpıntısına sebep olan nice parmak izleri vardır gönül kuytularımızda..Derler ki; her katil dönermiş eserini izlemek üzere olay mahalline..Hiç mi gelmez aklına silmek parmak izlerini,yoksa izlerin varlığını görmek umudu mudur onu yeniden çağıran maktulün göz izlerinin yurduna..

Eski zamanların birinde,lambası ısınmadan ses vermeyen radyoların yerini henüz transistörlülerin almaya başladığı ilk günlerde dinlemiştim “yüzünde,göz izi var/sana kim baktı yarim..” Münir Nurettin Selçuk’un sesinden..

Yaşadığımız,nefes alıp verdiğimiz tüm zamanlarımızda ve hatta şu an bile ben klavyemde siz ise okuduğunuz ekranda ne çok göz izi bırakmaktayız..Bu korkudur,göz göze gelmemek için kaçmamız, yüreğimizin sadece kaslardan örülü kan pompası olmadığını hissetiklerimizden..Göz göze geldiğimizde alıp verilen izlerin çok daha derinlerde bir yerlerde yankılanmasıdır korktuğumuz..Bize bakmakta olan gözlerin içinde başka göz izlerini görmek endişesi ile yanan ruhlarımızın iniltileri ile çınlar geceler boyu uykularımız..Parmak izlerinden ötedir göz izi ve bakışların anlatmak istediğini anlar bir çırpıda kalplerimiz..

“Kalbimde ki tatlı sızı sensin bu gönlümün yazı / Bakışların öyle güzel öldürüyor beni nazı..” dizelerini yazdıran neden, duygular coğrafyasının bilinen en kutsal mekanından yola çıkarak kalbimize dokunuveren göz izinden başkası değildir.

Yolda olmak güzeldir..Daha önce gidilmemiş topraklarda, içimizi gıdıklayan,heyecanlandıran, kaşif yanımızı dürtüleyen anların beklentileriyle zamanı ölçmeyiz çoğu defa..Gözlerden başlayıp yürekte soluklanan yolculukta, ne tür bir safariye başladığımızın bilinçsizliğiyle gülümseriz,bedenimizde uçuşmaya başlayan kelebeklere..Yaşanmakta olan her an birer anıya,her söz bir romana,gidilen her yer bir mabede dönüşürken,bir başka yüreğin,yüreklerimizde kazıdığı izlerin de farkına varmayız..Yürek izlerimiz, birer sarmaşık edasıyla iç içe geçtikçe, “eş ruhum” nidalarıyla dolaşır damarlarımızda ve bedene sığmayan duyguların sarhoşluğu bir başka yolculuğun anahtarını sunar bizlere..

Çocukluğumuzun en güzel anılarından birisidir rengarenk balonlar…İpleri ellerimizde gökyüzüne doğru salınan,bir anlık dalgınlıkla iplerini bıraktığımızda bizi bırakıp güneşe doğru yol alan balonlarımız..Bazen şişirmek için çabalarken en büyük benim balonum olsun sevdasıyla, verilen son bir nefesle patlattığımız ve ardından,keşke o “son nefesi” üflemeseydim dediğimiz,neş’e yanında hüznümüz olan balonlarımız..

Yüreklerimiz de duygularımızın balonudur,damarlarımızda dolaşıp her bir nabız atışımızda çoğalan anılar sığmaz olur yüreğimize,çıkış yolu arar ve dile gelir duygular..Yolculuğun hem tavan hem dip yaptığı,safarinin en tehlikeli zamanları gelip çatmıştır artık..O an’a kadar var olan tüm izler geride kalmış sıra acıyla tatlının harmanlandığı,balonu patlatan son nefese,söz izine gelmiştir…Varılan yerde yar ile yâr yan yana yürümektedir artık..Yaşanacak olanların tamamı dile,dilden çıkacak sözlere bağlıdır..Bir bıçak sırtında gezinilen anların sonunda yârdan ayrılıp yardan düşülme günü gelip çattığında,bir ömür unutulmayacak olan o “söz izi” kalır geriye..Söz izi,çıktığı yerde yaptığı tahribattan çok daha fazlasını,bir hançer edasıyla girdiği yürekte yapar..Öyle ki o artık zaman ayarı bozuk bir saatli bombadır..Bir gün bir başka el izinde elimizi yakabileceği gibi,bir göz izinde yüreğimizde kapandığını sandığımız izleri gün yüzüne çıkarabilir de..Söz izi,izlerin en acımasızıdır,durmaksızın kanayacak acı bir sızıdır..
Söz izi geri tepmeli bir silah olur kimi zaman..Son nefesi üflemesiydim keşke, sözcüklerinin dudaklarda seslendiği gün balonun kalan parçalarının çoktan toprağa karıştığı ama pişmanlıkların da çığ gibi büyüdüğü zamanlardır..Artık ne başka söze ne de başka nefese yer yoktur..Yürek nefessiz kalmıştır.