B.Z.:
Daha önce hiç gelmeyen
bir ilham keçisi türü mü
oldu bu?
Ö.T.:
Bu, ne ola ki
"zaman aşımı"
dinlenme tesisleri
çok işlek bir uğrak yeri,
herkes, her şey, ne varsa
Epeyce sık uğruyorlar oraya...
Uğruyorlar, uğruna aşındırıyorlar
Aşırı, aşırıyor, aşamıyorlar, aşk yok ki
Ben de üzgünüm hem nasıl, sanki
hani iğrenç dedikleri türden mi
ne oldu, nasıl olur bilmem ki
kaçasım var, iltica edesim
kaç kelime, kaçışan kaç
kaçık, uçuk, kaç resim
kelimelerle oynamak
geliyor hep içimden
durup oyalanmak
hatta belki de
durmadan
doyasıya
onlarla
olmak:
Üz günüm
Bez ginim
Baz lamayı
Bez ledim
Üç günüm
Beş gecem
Yazmamayı
Yeğledim
İçimi
Kirimi
Kelimemi
Gizledim
Düşümün
Kuşumun
Yollarını
Gözledim
Başımın
Peşimin
Yularını
Çözmedim
Yaşımın
Döşümün
Küllerini
Tuzladım
bir alemdeyim elbet
ben de, ama sanki o bu
alem değil, nerdeyim ben
Tanıyamıyorum, kimim
kimin nesiyim, kendimi
biraz kaptırdığım zaman
bu aldatan boş aleme
Etrafımda beni aceb
nasıl görüyorlar bilmem
ama kendim, içe dönüp
o bakışlarla, başka
gözlerin, o bakışların
yerine koyarak öz göz-
lerimin bebeklerini
Seyrettiğimde dışardan
Tanıyamıyorum, sanki
Eskiden vardı böyle bir
dünya, yok... Harabe artık
Ve ondan baki kalanlar,
türünün son kalıntısı
Bazen de şu eklemlenme
çabalarımız bugüne
İç barışımıza darbe
Gene en iyisi bakmak
Umursamazca,
ve kalmak
Bigane
B. Z.: Neden insanlara bir şeyleri anlatıyoruz da, anlatamıyoruz..?
Ö. T.: Kendimizle barışık degiliz de ondan. Kendimize anlatamıyoruz.
B. Z.: Bence: Birilerine bişeyler anlatıyoruz, ama o kişi anlamadığı için anlatamamış oluyoruz.
Ö. T.: Bence tam tersi. Ben şahsen böyle durumlarda daima kendimi suçlarım. Ama haklısın yaa. Niye karşımdakinin anlamama inadı yüzünden kendime zulmettim ki hep?
Kayıt Tarihi : 4.6.2017 14:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!