B harfinden yankılar

bir gündü
bir akşam dönüşü
buruk
buğulu gözlü
bahtsız bir insan hali
bir gemi yolcu arasında
böyleydi yalnızlığım
bir anda karşıma çıktılar
bana bakıyordu her birinin gözleri
bembeyaz renkli
bakışları zeytin kuşlar
bu şehrin en orta yerinde
belirsizce yürüyordum
başıboş çırpınmakta
baygın uçuşları
bu şehrin güvercinleri
beni çağırmakta
boğuluyorum oysa
ben her gece yalanlara çarpıyorum
büründükçe yalnızlığıma
boşa çıkıyor mutluluklarım
bekledim sokak lambaları gibi
beni vurdu bir sokak kedisi
başlamadan bir söze ürktü herkes
büyülü şehir artık sevmiyor beni
bahtsız gövdem heyecansız
bitmeyen hüznümü saklıyor kalbim
bir küçük mutluluğa açım
bağırmak geliyor içimden
bağlamak bütün karanlıkları
baştan aşağı yeryüzüne serilmek
bin aşk daha fazlasını sevmek
bitmeyen yolların sonunu görmek
beni ancak mutlu edecek
biliyorum yaklaştım
bilmiyorum yaşadım sandım
belki yarın
beklemediğim anda
bulacak iyilikler yerini
büyütülecek kavga değildi
büyük küçük bilmeyen kalabalıklar
bomboş
boşluğun sürüsü inkar insanı
bitmişliğin dibi günahkar hayatı
bundandır gözyaşı
bilinmezlikler kol geziyor insanda
buluşan acı tatlı su olamadık
birlik dirlik kuramadık
bir gün mutlaka galip gelecek
beraberlik yakışmaz
bağrımıza yuva yapmış çığlık
bulutlu gök
birdenbire yağmurla doldu
beti benzi atan çocuklardık
büyüdük düşe kalka
bildik bilemedik tökezledik
bir daha asla
bulaşmadık kavgalara ….

Mustafa kaya
08.01.2011/ Çengelköy
www.mustafakaya.net