B'ela Şiiri - Mansur 1

Bir yıldırım düştü içime,
"B"ela, diye bağırarak uyandım.
Kavruk bir tene döndüm bir an,
Neydi, nasıldı bilmiyorum.
Ütopik bir sancı sardı heryanımı,
Mevziler bir bir yıkıldı yüreğimde.
Yağmur iğri iğri düşerken gözlerimden,
Gece usul usul düşüyordu başıma.
Rüya kenti gibiydi her an,
Yeşil, maviye.Siyah, kırmızıya çalıyordu.
Ahenk ile çarpar iken kalbim,
Cihan kaybettiği ritmini arıyordu.
Kimbilebilirdi bu anı,
Kim yakıştırabilirdi gözleri o tene.
Yakınlaştıkça uzaklaşıyorum sensizlikten.
Uzaklaştıkça tutuluyorum gözlerine.
Anlamı olmayan kifayetsiz bir kelime idi bunun karşılığı,
Tek hece, bin anlam.
Yaşayınca anlayacaksın.