B/ela Gözler Şiiri - Muhittin Alaca

Bir yâr sevdim, meftunum sandım,
Baktım ki, benden mecnunlar varmış(!)
O b/ela gözlerine kandım,
Gel-gitleriyle savruldum, yandım,
Dilimden düşürmedim, adını andım;
Gördüm ki, etrafı avcılar sarmış.

Çivisi çıkmış dünyaya sordum,
Kalmayan şey, vefa ile ar’mış.
Günlerce peşinden koşup durdum,
Tüm saatleri dönüşüne kurdum,
Kıskançlık nöbetleriyle kudurdum;
Yalnız benim sandığım, ellere de yâr’miş.

Körü, topalı, kelini bildim;
Bastonlu dedenin de yüreği harmış(!)
Dinmeyen yaşları artık sildim,
Gül dalında şakıyan dildim,
Yaşarken diri diri öldüm;
Ağustosta başıma yağan karmış.

Kaplumbağa gibi kabuğuma sindim,
Demek ki, can evim sevgiliye darmış.
Coşkun bir nehirdim, dindim,
Üst/atları görünce, attan indim;
Yaya kaldım, bu arenada kendim;
Meğerki şiir gözleri nâr’mış.

01.08.2010