Ben doğdum maviyi vurdu avcılar,
Kapladı yönümü siyah bir duman.
Bir başka ruhuma sindi sancılar,
Yıldızları yerde gördüğüm zaman.
Dirildi karanlık, ışıklar söndü;
Yıkıldı yıkılmaz dediğim duvar (!)
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Her seher ömrümden ıradı umut;
Elimden aldılar oyuncağımı.
Anne(!) sen al beni koynunda uyut
Saçların yap n'olur, salıncağımı...
Tebrikler usta kaleme
Dirildi karanlık, ışıklar söndü;
Yıkıldı yıkılmaz dediğim duvar (!)
Renklerin dünyası tersine döndü,
Uzadı mevsimler, asırlar kadar.
Çok güçlü bir kalemin var köksal bey.Her dize anlamlı ve derin. Tebrikler
Hayat hep insana bir şeyler sunuyor ve sunulana bakış açısı insanlığa değer katıyor gibi..yani dolu yada boş bardak meselesi...selam ve muhabbetlerimle....
Senden önce doğanlar da aynı dertten muzdaripti..
Velhasıl hayat böyle galiba..
Tebriklerimle Köksal
hasret...daima gurbette yaşayanların sırtını yasladığı en güçlü dayanak...
Mevla'ya emanet olasın,yüreğine sağlık üstadım
Güzel bir şiirdi bu güzel şiirinizi ve bayramınızı kutlarım selamlar
Turhan Toy
Üstat Necip Fazıl Kısaküreğin sözlerinin büyüsü var şiirinizde. Güzel bir kaleminiz var sayın Akar.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta