Bendeki gözlerin...

27.03.1998 İstanbul

akşama kızıllık düşünce serin.
kumsalı doldurdu şirin martılar.
her yıldız apayrı maden oçağı
suskunken yükseldi denizde sular.

boşlukta gözlerim islak ve nemli,
şubatın sonunu sorguyorlar.

şimdi taşlar bağlı salık köpekler
tepeden tepeye fink atan itler.
hakikati örttü yazar çizerler.
milli bağımsızlık istemiyorlar

sokakata yürüyen tanka sığınıp
kapital düzene ses etmiyorlar.

mavi akım için yağlanan raylar
gerçeği gizledi yalaka beyler
şapkayla takkeyle alver yapanlar
bağımsız sanayi'yi istemiyorlar.

bin yıl sürer diye, söylenen şubat
bir yıl sürmeyecek zorlanıyorlar.

hunharca yanlışı savunan korkak
İftiradan zandan beslenir alçak
ne tarih affeder nede insanlık
milleti kamplara bölme asalak.

şahsi çıkar için koşan kof kafa
bir gün koyacaklar senide rafa.

biteçek bu şubat gelecek bahar
yiğit insanları ahmaklar yorar.
bu asrın lideri Erbakan hoca
beyinsizler seni anlayamazlar.

gerçeğin üstünü örtsün yüzsüzler
tarihin önünde hükümsüzdürler.

güzeller güzeli savunan adam
bendeki gözlerin uyumaz inan…
o kara şubatın figüranları
bin pişman olacak yakındır zaman

oyunun içinde ki; oyunu bilen
siyonist zalimden dilenmez eman.

meyvaya duracak bütün ağaçlar,
saracak dünyayı yemyeşil bahar.
dumanlı günlerin it sürüleri
gün gelir top yekûn vahlanacaklar!

şakaklarım ıslak gözlerim nemli,
ülkem için; yaz, kış, her gün önemli.

rehberlik ettiğin mahsum yığınlar
adim adım zafer yakın biliyor..
sözlerin mihmandar ışıktır hocam
yolunda yürüyen gençler bahtiyar

şakaklarım ıslak gözlerim nemli,
Erbakan yasaklı ümmet matemli.