B e k l e d i m Şiiri - Enver Üste

Bulutlar ağlıyorken göklerin her yerinde,
Fırtınadan ağaçlar sökülürken bekledim.
Kuşlar konser verirken sabahın seherinde,
Yaprakların gözyaşı dökülürken bekledim.

Hep bekledim yolunu,ümidi yitirmeden.
Izdırabım ruhumu eritip bitirmeden.
Emaneti alarak Azrail götürmeden,
Damarımdan kanlarım çekilirken bekledim.

Ümitsizce bakarak tozlu tozlu yollara,
Serçeleri izledim sekti daldan dallara.
Senin yerini sordum selam almaz kullara,
Dermanım bitip yere yıkılırken bekledim.

Son arzumu sordular: Seni görmektir,dedim.
Yağmurla gelir diye,baharları bekledim.
Yağmur bitti,kar bitti seni hiç göremedim,
Tarlalara tohumlar ekilirken bekledim.

Birbiri ardı sıra gelip geçti mevsimler,
Şarkımız unutuldu,unutuldu isimler.
Baka baka eskidi siyah-beyaz resimler,
Hayallerim buruşup bükülürken bekledim.

Dağların tepesinden güneş kaç kere aştı,
Bekleyenler kavuştu,sevenler kucaklaştı.
Ümidim bitti artık,vuslat çok uzaklaştı,
Zorkun’da “Göç ateşi” yakılırken bekledim.

2000