Dünyasını değiştirmiş
Musallada yatmakta!
Getirenler etrafında,
Karşıdan bakmakta…
Vaktin ezanı okunuyor,
Semada duyulmakta.
Cemaat girmiş camiye,
Gelenler hâlâ ayakta…
Bu ne iştir anlamadım,
Getirenler ölmeyecek mi?
Yatan musallada,
Onlardan biri değil mi?
Ders istiyorsan,
Musallaya doğru bak!
Ömrün sonu var,
Kendine gelmeye bak!
Ben insanım diyorsan,
Ömür bir gün bitecek.
Her canlı bu âlemde,
Ölmeyi deneyecek...
23 Mayıs 2012
18/05 Çarşamba
Mustafakemalpaşa/Bursa
Kayıt Tarihi : 23.5.2012 18:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nisan ayının son günleriydi.Misafir olduğum semtin küçük bir mahalle camiinde,ikindi vakti için namaza gitmiştim.Bir baktım ki cami avlusu dolu.Herhalde cenaze var deyip telaşlandım. Cami küçük ya kalabalıkla yer kalmamıştır telaşı benimkisi.İçeriye girdiğimde ne göreyim her vakte camiye gelen cami cemaati.Yani dışarıdaki cenaze ile ilgili hemen hemen hiç kimse yok.Ben yabacı göremedim.Allah Allah dedim,ezan da bitti şimdi namaza durulacak ve öyle de oldu.Namaz bittiğindeHoca efendiye dışarıdaki kalabalığın ve musallada yatanın kim olduğunu biri sorduğunda hoca efendinin haberi olmadığını duydum ve çok şaşırdım.Onu getirenlerden hiç biri bu caminin hocasına bir bigi vermemişle ve üstelik cenaze namazını kıldıracak kendi hocalarını getirmişler.Hocam dedim dışarıdaki hoca sizin meslektaşınız! Onun bile saygısı yok! Bu nasıl şey? Bu gelenlerden hiç kimse içeride yok! Hoca efendi hocaları en arkada cemaate katıldı dedi. Bu olay beni çok etkiledi ve bu şiirimin bir kısmını orada yazmıştım.Bu gün cebimde bulunca da tamamladım. Halâ şaşkınlığım sürüyor!
Ömür bir gün bitecek.
Her canlı bu âlemde,
Ölmeyi deneyecek...
İnsan
Uçuveriyor günler üfürüyor sam yeli
Büzülmüş bir köşede örtüp yüzünü eli
Hayretle bakıp derler gelmiş o garip deli
Gönüldeki gizliyi göz önüne sermeli
Bekledi o özlemle ufuktaki ışığı
Günler gelip de geçti göremedi ışığı
Delik deşik cepkeni ezilmişti aşığı
Zulmün kara yüzünü bir gün yere sürmeli
Mazidedir beşerin ürperten hikâyesi
Nedir bilir misin o tuttuğu sermayesi
Elindeki bir buçuk uçuveren payesi
Bunu bilirken bile nedir hüsrana düşmek
Fendini yendiğini bilip görürsen eğer
Yolun sonuna kadar gidip dönersen eğer
Yeter işte bu sana belki bin soma değer
Senin fıtratında var düşkün civana esmek
Olmalıdır insanın ömründe bir gayesi
Bir katrecik nefestir tuttuğu sermayesi
Emin ol verilmiştir payelerin payesi
Hiç olmasın nisyanın vardır muştuna ermek
(18.01.2001-Adana)
Arif Tatar
TÜM YORUMLAR (8)