Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Dünya hem hüzün yeri hem sıkıntı dert çekme yeridir.
Elbette sefa sürmeye gelmedik...
Ancak Yunus Emre'nin "Ben gelmedim dava için, benim işim sevgi için, dostun evi gönüllerdir gönüller yapmaya geldim "dediği gibi de yaşamak lazım bu dünyayı...
Güzel ve anlamlı bir şiirdi. Kutluyorum sizi...Selamlar...
“Beni şems vakti duaya çağır unutma.”
Çok güzel bir cümle…
Ama ben sadece dört vakit bilirim, hepsini de kendim yaşadığım, yaşayacağım…
Doğduğum vakit!
Vakti, nakde çevirdiğim vakit!
Sözlerin susup, yağmurların konuştuğu vakit!
Sırrın sırrına ereceğim vakit!
İşte bu da samimi bir itiraf!
Geldim!
Gördüm!
Gidiyorum!
Bırakmıyorum elle tutulur bir miras,
Önce cismim, sonra sesim unutulur…
Bendeki boşluklarının yerini, dilediği gibi doldursun sevdiklerim diye…
Bilmiyorum ki;
Ben gibi onlara da zor olur mu, acıya bal sürmek!
Şiir denmez, ben diyemem buna!
Baştan sona “samimi bir efsane”!
Yazan yürek, dert görmesin…
Nicelerine inşaAllah…
Saygı ile…
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta