Aşk; yaşadığımız hayatın kirine, pisine,
Bulaşmadığımız alandır.
Bir arınma, temizlenme yurdu gibi,
İstemediklerimize karşı,
Bilenme, direnmedir.
İnancın hayatta kalma savaşının yeridir aşk.
İki insanın yakasına yapışmış,
Bir ışık gibi,
Belki de insanın mahyasıdır aşk.
Hayatın gecesi,
Gündüzün ışığı,
İki gözün yakınlaştığı,
Yolun özüdür aşk.
Gülümseyen bir acının,
Soluğu nefese sığmayacak kadar,
Geniş akışı olan,
Duygunun yoludur aşk.
Zamana meydan okuyan,
Hızdan, yavanlıktan, teknolojiden,
Anlamayan bir derinliğin kayboluşudur aşk.
Uzak bakışlı insanların içinden,
Kendini kurtaran,
Yakarışsızlığı kendine yakıştıran,
Bir gönle kuruluştur aşk.
Derin bir kuyunun suyundan,
Demlenen duyguların,
Çekilişi gibi,
Bizden gidişidir aşk.
Kalbe mührü basılmış,
Hoyrat bir sevginin,
Kurumuş izinin kalışıdır aşk.
Kendini kendinden sakınan,
Kendini kendine çağıran,
Her insanda b/aşk’a duygudur aşk.
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 11.3.2015 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiir akışı vede okunuşu
okuyucusunu yormayan
oldukça etkileyici bir paylaşım olmuş
başarılarıyın devamını dilerim
TÜM YORUMLAR (4)