Kabristana girip bir metre kazsın,
Çıkan kemikleri kenara dizsin,
Canlı hayalini gözünde süz sün,
Ölüm yok diyenler toprağa baksın.
Çamurdan var olduk, akıbet toprak,
Zamanla kuruyor o yeşil yaprak,
Kendini dengele toparlanarak,
Ölüm yok diyenler toprağa baksın.
Üstünde ki kar, buz sıcakla erir,
Tohumu aldıkça sebzeyi verir,
Ağaç büyüdükçe meyveyi görür,
Ölüm yok diyenler toprağa baksın.
Demirde, kömürde topraktan çıkar,
Yağmur, dolu yağar, havayı yıkar,
Açıkta kalanlar bayatlar, kokar,
Ölüm yok diyenler toprağa baksın.
Her türlü madeni işler satarız,
Sığınma amaçlı evler yaparız,
Zeki ölünce de kabre çekeriz,
Ölüm yok diyenler toprağa baksın.
11-3-2013
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 18.6.2013 07:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/18/b-a-k-s-i-n.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)