Azzıcık İlgi Şiiri - Bülent Anamur

Çocukluğundan beri kendini yalnız hisseden bir adam
İçindeki o derin boşluğu doldurmak için
Bir takım girişimlerde bulunur;

Önce en yakınlarından, ailesinden ve akrabalarından,
Bir şeyler bekler ama umduğunu bulamaz…
Sonra en yakın arkadaşlarına yönelir…

İlk zamanlarda daima onları merak eder, onları arar,
Bütün özel günlerde onları ziyaret eder…
Aradan yıllar geçmesine rağmen o adamı doğru düzgün arayan olmaz…
Okul arkadaşlarının da nisan yağmurları gibi gelip geçtiğini fark eder…
İş arkadaşları daha fena; borç alan borcuna sadık kalmaz,
Yetkisi olan merhametli davranmaz, ahlaksız olan terbiyeli davranmaz…
Kadınlara yönelir; onlar da adamın yüzüne bakmaz…
Çocuklara yönelir; adamla eğlenirler…
Kediye köpeğe yönelir; onlar da dalar cırmalar..
Çiçeklere yönelir; kimi solar, kimi kurur…

Aşka yönelir; karşısına çıkanlar çıkar peşinde olur…
Ya adamı kullanırlar yada adama sırtlarını dönerler…
Bu adam dostuna içini açar, el aleme rezil olur,
Doktora gider, o da para koparır…,

Bu adam ne yapsın?
Camiye mi gitsin yoksa kiliseye mi?
Tövbe mi etsin yoksa günah mı çıkarsın?
İçindeki yalnızlığı doldurmaktan başka
Hiçbir sorunu olmayan bu adam
Ne yapsın?

Çok mu ağır geliyor azıcık ilgi?
Hiç mi sevgi yok içinizde?
Herkes sadece kendine mi Müslüman!
O adamın yaşadıkları o adamla mı kalacak sanıyorsunuz?
Şeytan hepinizi bu kadar mı kör etti?
Söyleyin dostlar;
Haksız mıyım?