azz SÜRGÜN. Şiiri - Nevzat Uçar

Öylesine zamansız,
Öylesine imkansız bir sevdaydı.
Aniden..
Gözlerine meftun olarak,
Yüreğine düştüğüm bir kadın sevdim.
...Sevdasına küskün,
Yüreğinde ki yaraları kapanmamış
Aşk adına bildiği her duyguya
Sırtını dönmüş
Gülüşlerinde hüznünü gizleyen
Bir kadın sevdim.

Öylesine sevdim ki
Yüreğimi sonuna kadar açtım ona.
Ağladığımda ağlar,
Güldüğümde gülerdi
Ne zaman içli bir Türkü söylesem
Bana eşlik ederdi.
Sesime ses,yüreğime yürek olurdu.
Bu sevdayla ben senin
Yürek yaralarından öper
Sağaltırım diyordu.
Sevmenin böylesini seninle tattım
Yüreğimde uçuşan Kelebekler
Aşk a olan inancımı tazeledi
Seni sevmenin gururunu,
Başı dik-alnı açık yaşıyorum
Sığınacak limanım
Sırtımı dayayacağım
Çınar ağacımsın sen benim derdi.

Sevgisi anlaşılmamış,
Yüreği örselenmişti.
Keşkeleri vardı hep
Ya sen erken doğdun,
Ya da ben sana geç kaldım derdi
Adını bir çiçekten almıştı
Dalından erken koparılıp
Ruhunda yaralar açılarak ezilmişti.

Uzakların önemi yok
Seni sevdim ya.
Yaşamayı sevilmeyi
Ve.. senin olmayı
Bu sevgiyle ömrümün sonuna kadar
Seni severek yaşayacağım derdi,

Nasıl söyledim ne söyledim bilmeden
İstemeden,
Kırılgan yüreğine dokunan
O na göre öfkeli bir sözümle
Küstürdüm galiba o nu.
Sustu,konuşmadı hiç
Kendi içinde de ince hesapları vardı ki.
Olmuyor,
Sen aklımdayken yapamıyorum dedi.
Gitti..
Gittiği günden beri
Yüreğimde tarifsiz bir VURGUN.
O ise uzaklarda
Yasak bir sevdadan
SÜRGÜN.!

A.Nevzat Uçar
24/Eylül/2013. Saat:11-10.
Tuzla-İstanbul.
-