Aztec Challenge Şiiri - Akın Akça

Küçük Koyoto’ya bile imza koymayanlar:
(ve gözü önünde olup da fark edemeyenler bile
buzul dağları yanı başımızdaki ve tavanda Ozon tabakası,
yengeç ve oğlak dönencelerinde ve
onların biriyle diğerinin üzerince ve altında)

Beyaz teybe kasedi koyup
gri Commadore 64’de oynardık eskiden Aztec Challenge;
Japonya’da otoyol çökünce, dünyanın merkezine
araba önceden göçmüşmüş ve şöförü de, acaba bu gerçeği
ne zaman sanal oynamayacağız Türkiye’de …

Yol yarılıp, dünyanın merkezine
Amon Ra, o la la Ramses;
üzerine timsah-kaçıran-dostu yağı
sürmeye fırsat bulamamışmış.

“Fay öldürmez, ev öldürür” yalanını inkar edendir bu.
'Kedi girmeyen eve, köpek hiç';
ja melek.
erbunak yalanlara hoş t! !

Ok atanlar ve fırlatanlar kenarlardan mızrak
altın piramite giden yolda.
Ne zaman sırtımızdan yiyeceğiz?
Neyse ki hala odadan odaya geçerken,
koşuşumuza açılan ani, loş hendekler başka kulvarda.
Mızraklar ile göçükler hala başka oyun bölümlerinde …

Hala inip insanları kapıp kurtarıyor
söz sahibi bile figüranları o “helicopter” oyununda;

onların haberleri yok.

(ya da yoksa ama “yani”,
Maya ve Aztec ila İnka;
oğlak dönencesi altınca
erimekte olan buzul katmanlarında …

En ufak bir Greenpeace,
köstek değildir ki geleceğe …

Retrospektif, olmamalıdır –
Ardımızdan ödünç aldığımız,
önümüzde gelecek
- sonradan görmecesine adölesan hin ulema;
ne Bush, çalı çırpı, ve adamları bilinçli dilinde,,
-çalılar gerçekleri saklayamaz,
ama yani ormanı da
- ne de diyeyim ki dedik demin ya,
o başımızdaki başkasında!)

-
Bir haber üzerine,
Japonya'da bir yol arabayı yuttu