Azrak Şiiri - Ebru Asya

saatler geçkin
gün durağan
çok eski bir boşluktur bu
yeri dolmayan

açılmaz kanatları yaslı yaz bağlarının
kırmış atmış güneş çelikten bastonunu
buzdan kılıçlar asılmış bir evin çatısına
topal bir mum gibi titriyor içim

bir yaprak düşse sesini duyan ben
delik deşik sessizlikle çatırdarken yol aynam
ah'sızım
adımlarının buğusunu
ararım
ararım
bulamam...
belki de bu hiçliktir varlığıma dokunan

sonsuzluğa giderken çınar giyimli bulutlar
göç yalan dediler bana göç yalan!..
belki öksüz bir çocuğun öğle uykusuna düşerim
sarılırım kaybolan avuntularıma
uyurum
uyurum
uyanamam....

EbRuAsya//