Azraillim Ol Şiiri - Bilgehan Emirşanoğlu

Sol yanımı, nadasa salınca,
Kurumaya yüz tutturdum.
Susamışlığımı giderirken,
Kalaysız maşrapadan su içtikçe,
Zehri damarlarımı, aheste aheste, kapladı.

Amansız hastalığın pençesinde,
Derman ararken, efkârlara sarılıp,
Sanki dünya’ya küs gezer oldum.
Yaşama sevincim, katre katre, tükenip,
Umutlarım okka gibi, şamar yedi.

Sensizliğin, nasır tutmuş yarası kanayınca,
Acılar içinde kıvranıp,
Lal olmuş dilim, çığlıklar atıyor.
Suskun yüreğim, neredesin?
Diye, avaz avaz, haykırıyor.

Gel gel, gör halimi de,
Susuz ummanlarda kalmışlığımı,
Gökyüzünün rengini unutmuşluğumu,
Kanaviçe gibi, dertleri nakışlamışlığımı,
Gel de kurtar beni! Tut ellerimi, istersen Azraillim ol…