Azraille İçmek Şiiri - Ali Rıza Seçik

güz mevsiminin kederli bir akşamıydı
şavkıyla yarenlik ediyordu ay
yudumlarken veranda da şarabımı
çıka geldi azrail(!)

buyur ettim
ikiletmeden ilişiverdi öteki ucuna masanın
doldurup kadehi sürdüm önüne
"ölümün şerefine" diyip dikiverdi
bir daha
derken bir daha...
"çok susamışsın" dedim
"susadığım şarap değil" dedi
"eeee..." dedim
"çok konuşuyorsun
söyleniyorsun
canını almaya geldim."
koyverdim kahkahayı
"deli misin?" dercesine baktı yüzüme
görünmeyen yüzüyle

dedim ki, "senin gücün yetmez"
dedi ki, "yeter"
dedim ki, "var git işine"
dedi ki, "işim bu"
dedim ki, "yüzü tutuyorsa, yüreği yetiyorsa
kendi çıksın karşıma(!)
çıksın da nasıl bir dünya yaratmış
bir baksın!
çıksın da can almak neymiş görsün!

eminim yüzü seninkinden daha karanlık
cüssesi daha heybetli
tırpanı da daha kocamandır.
o tırpanı bir salladı mı
ne asya
ne avrupa
ne amerika kalır,
ne de afrika.
ne kol
ne bacak
ne kelle kalır,
ne de gövde.
her yer kan deryası
her yer yıkık dökük
her yer bin beter harabe, değil mi?
eseriyle ne denli övünse azdır

açlıktan kemikleri sayılan, ölen
çocukları saymıyorum bile
var git aynen böyle söyle
yetiyorsa yüreği de...
ama yetmez değil mi?
yetmez!
ancak cahil bırakılanların
korkutulanların beyninde yer etmiştir o
şizofrenik dünyalardaki
sahte kişilikler misali başka ne siniz ki?

çok yürekliyse
gücü yetiyorsa
tankları, topları
nükleer silahları yaratan
para babalarının
savaş tanrılarının karşısına çıksın
çıksın da ne denli bir yiğitmiş görelim(!)
ama bak!
ben burdayım
hep karşılarındayım
olmaya da devam edeceğim
var git böyle söyle!
yetiyorsa yüreği de..."

"yeter" dedi"öne düşmüş başıyla.
"yeter!
yeteeer!!!
yeter!
bitirdin beni
bitirdin!
yeter..."

kederliydi sesi
boşalan kadehi yeniden sürerken
"zalimlerin yok olması şerefine" deyip
yeniden sürdüm önüne
bir "ahh" sesi yükseldi, derinden
son kez dikerken kadehini
ve çekip gitti sonra
şizofrenik beyinlerdeki gibi