Azrailim Oldum Kendi Kendime ⁷²
Tabancam elimde parmak tetikte
Yaşam ölüm arası bir saniye
Bu savaşta kazanan olmaz belkide
Azrail’im oldum kendi kendime
Terk ettin benide yüzüm gülmüyor
Yaşama sevinci geri gelmiyor
Kurtuluşum intar aklım ermiyor
Azrail’im oldum kendi kendime
Dar günümde terk etti dostlarımda
Yardımını kesti ulu Tanrıda
Bakışın gülüşün hâlâ aklımda
Azrail’im oldum kendi kendime
Gürbüz'üm kimseler anlamaz beni
Yâre anlatmaya dönmedi dili
Kalbe batan onun gülü dikeni
Azrail’im oldum kendi kendime
Kayıt Tarihi : 16.4.2021 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!