Azraile Söylemedin mi? Şiiri - İsmet Zeren

Ölümüne inanmıyorum
Ölmek bu kadar kolay olmamalı
Bu bir sadistlik değil
Ben can alıcı olamam
Sen düşmanımda değilsin
Oysa ben seni uzun yıllar sonra sevdim
Hep yanıbaşımdaydın ama

Ve seni sevdikten sonra
Ölümün bu kadar kolay olmamalı
Bu kadar çabuk ayrılma benden
Sana evet dediğim gün
İkiye bölmüştüm hayatımı
Sende öncesi ve senden sonrası
O bölüm başlamadan bitti
Ben senden öncesiyle
Yetim kaldım bu dünyada
Yarım
Bir bütünün olmayan parçası yani
Sen bu kadar kolay ölmemeliydin
Geleceğimi bedeninle toprağa gömmemeliydin

Ölümüne inanmıyorum
Sanki açıpta kapıyı giriverecekmişsin gibi
Her gün o girdiğin sokak kapısından
Ellerin dolu dolu
Yüreğin sıcacık
Ve yüzünde dünyanın en şahane gülücüğü yerleşmiş
Bir centilmen olarak
Sanki sanki
Bırakıp ellerindeki yere
Her akşam yaptığın gibi
Sarılıverecekmişsin bana sıkı sıkıya

Ölümüne inanmıyorum
Bu okunan sala senin olamaz
Bu talkınlar senin için değil
O açık kapı
Ve önündeki ayakkabı sahipsiz
Senin değil işallah
Bu misafirler bize gelmemeli
Çocuklarımız yetim kalmamalı
Bu gözyaşları akan gözlerimden
Kestiğim soğanlardan olmalı
Hani akşama istemiştim ya
O soğan çorbasına ait

Ölümüne inanmıyorum
İnandıramaz hiç kimse
Sokak ortasında kalbinin sıkıştığını
Öyle boylu boyunca
Yaşlı bir çınar gibi
Toprağa uzandığını
Ve ellerindeki meyvelerin sokağa saçıldığını

Sen ölemezsin sevgilim
Bana borçlarını ödemedin ki
Binlece öpücük borcun var
Hem yanağımdan
Hem dudağımdan
Birde çocuğumun babası olacaktın hani
Onun elinden tutup
Maçlara götürecektin heyecanla
Bana ve oğluna borçlu gidemezsin
Sen belki sonra ölebilirsin ama
Sen bugün hiç ama hiç ölemezsin
Azraile utanıp da söylemedin mi