Azrail Pusuda Şiiri - Mehmet Kara

'Benim yarim yaylalarda oturur'
Babam hala kendi sofrasında...
Ayranı katkısız,
Tabağı hala ilk kepçeyle doldurulur,
çorbası kendi tasında.
Ben se:
Yalnız,
'el pençe divan' babamın karşısında,
-geçmişle gelecek arasında-
Beynimde kör olası bir gurur
bir gurur...

Gece yarıları, sokak ortasında,
Töre hançeriyle
hem sevdiklerim
hem sevgilerim vurulur,
Garip bir çaprazın kör kuyusunda.

Davullar vurulur,
bilmem kaçıncı sahurda:
Eller, koyun koyuna, en güzel uykuda,
Işıklar yanar, sofralar kurulur.
Işıyan her pencere arkasında,
Çarpan yüreklerin sesi,
ta sokaktan duyulur.
'Yaşamak' evlerde koşar adım da,
Sokaklara inince, sanki yorulur.
Kudurur içimde azgın duygular,
Yaşamı kim vurur, kim vurdurur! ?
Gelecek darmadağın,
“Son” bilinmez bir kuytuda
yaşamak tohumu derin uykuda.
Her dem uyanık biri var ama...
Azrail pusuda şair,
Azrail pusuda...
Elini çabuk tut!
Söyle sözünü pusuya varmadan
Yolculuk umuda şair,
yolculuk umuda...

Gaziantep 22 Kasım2002