Azrail Karası Şiiri - Aygül Mudurlu

Yalandın sen, kocaman bir yalan
Aldandım, inandım senli bütün yalanlara
Savruldum, çocuk kahkahalarıyla kollarına
Tutunacak tek dalımdın, bilmedin haince kırdın
Kaldım mı, düştüm mü vuslat uçurumlara
Dönüp de bakmadın ardına, bıraktığın enkaza
Hicranların koynuna sattığın masum aşka, bakmadın

Yalandın sen, masumca bakan yalan
Nedense inandım sevgine, tutundum yüreğine
Sığındım kör karanlık limanlarına, huzurdur diye
Işığım umudumsun sandım, pervane olduğunda yüreğime
Yalandın sen, zavallı bir yalan
Sevgin de, sarışın da, sözlerin de yalan
Aşk nağmeleri yazan ellerin, söyleyen dillerin yalan
Yüreğime umut deyip ektiğin, sevgi çiçekleri yalan

Kaçtın sen, yalanları bana bırakarak aşktan kaçtın
Giderken ardına bile bakmadın, karanlıklara sığındın kaçtın
Ardındaki yüreği kanatarak, sevgi kelebeklerini tırtıl bırakarak
Üç kuruşluk et parçasına sattın, cennet bahçelerine sardığım aşkı
Söktün, senin için tomurcuk tutmuş gülleri kökünden söktün
Canımı söker gibi, ömrümü tende yakar gibi

Gittin sen, ardına bile bakmadan gittin
Sen gittin; inanç, umut, aşk benden gitti
Masumluk gitti, gidişine attığın her adımda
Avuç içlerindeydi can çekişen ömrüm
Görmedi beni, o gözlerindeki azrail karası
Gittin sen, sadece gittin
Sen gittin bilmedin, o vakit ben bende bittim

16.01.2016